Kwestia wzorcowania – choć z pozoru prosta – wciąż powoduje wiele nieporozumień. Po pierwsze, chcąc pozostać w zgodzie z terminologią Międzynarodowego Słownika Terminów Metrologicznych VIM, a konkretnie jego polskim wydaniem Głównego Urzędu Miar, należy uznać słowa wzorcowanie i kalibracja za synonimy:

Wzorcowanie, kalibracja – zbiór operacji ustalających w określonych warunkach relację między wartościami wielkości mierzonej wskazanymi przez przyrząd pomiarowy lub układ pomiarowy albo wartościami reprezentowanymi przez wzorzec miary lub przez materiał odniesienia, a odpowiednimi wartościami wielkości realizowanymi przez wzorce jednostki miary. Wynik wzorcowania pozwala na przypisanie wskazaniom odpowiednich wartości wielkości mierzonej lub na wyznaczenie poprawek wskazań. Wzorcowanie może również służyć do wyznaczenia innych właściwości metrologicznych, jak na przykład efektów wielkości wpływających. Potwierdzeniem wykonania jest świadectwo wzorcowania.

Kalibracja, wciąż kojarząca się z regulacją przyrządu zmierzającą do doprowadzenia jego wskazań do wartości jak najbliższej prawdziwym, zastąpiona została hasłem adiustacja.

Niejasności pojawiają się również w kwestii legalizacji przyrządów pomiarowych. Zgodnie z definicją, legalizacja to sprawdzenie, stwierdzenie i poświadczenie dowodem legalizacji, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania metrologiczne określone we właściwych przepisach.

Legalizacja dotyczy przyrządów objętych przepisami Prawnej Kontroli Metrologicznej, a więc wykorzystywane w:

– ochronie zdrowia, życia i środowiska;

– ochronie bezpieczeństwa i porządku publicznego;

– ochronie praw konsumenta;

– pobieraniu opłat, podatków i innych należności budżetowych;

– kontroli celnej;

– obrocie handlowym.

Wyposażenie pomiarowe stosowane do wzorcowań i badań, mające istotny wpływ na niepewność pomiaru krytycznych parametrów, powinno być więc wzorcowane. Wzorcowanie jest w praktyce podstawową czynnością pozwalającą na właściwy dobór przyrządu do realizacji konkretnego zadania pomiarowego.