Przez lata norma DIN 862 była przemysłowym standardem określającym wymagania odnośnie przyrządów suwmiarkowych elektronicznych, noniuszowych i czujnikowych. Postępująca standaryzacja dotknęła niedawno ten jeden z bardziej rozpoznawalnych w metrologicznym świecie dokumentów. Zgodnie z zapowiedziami została ona wycofana, a my w oczekiwaniu na wersję polskojęzyczną pokusiliśmy się o pierwsze opracowanie.

Chcąc nadążyć za zmianami w zakresie nomenklatury oraz aktualnych wymagań metrologicznych, pora pożegnać standard DIN 862 (oraz zbieżne z nim dokumenty ASME i JIS). Od niedawna dokumentem, który określa charakterystyki konstrukcyjne oraz dopuszczalne błędy suwmiarek jest norma ISO 13385-1:2019 (oraz 13385-2 dla głębokościomierzy suwmiarkowych). Pierwotnie dokument ten (w wersji 13385-1:2011) wprowadzał jedynie wymagania konstrukcyjne, bez podawania dopuszczalnych błędów wskazań, musiał być więc uzupełniany przez ostatnie wydanie normy DIN 862:2015. Wydanie 2019 (niestety jeszcze niedostępne w języku polskim, jedynie wersja angielska o statusie normy polskiej) oprócz nieznacznych zmian w sekcji „konstrukcyjnej” wprowadza właśnie tabelę dopuszczalnych błędów wskazań dla suwmiarek o zakresie do 1000 mm.

Z ważniejszych zmian poza wartościami samych błędów EMPE oraz SMPE wymienić należy:

• wprowadzono nowe oznaczenia dla wartości błędu wskazania szczękami głównymi (E) oraz dopuszczalne wartości błędów w pomiarach innych niż głównymi – shift error – (S)
• zasugerowano większą ilość punktów pomiarowych podczas sprawdzenia (minimum 5 dla zakresu 150 mm)

Zmiany w normie są jednak znaczące i zdecydowanie wymagają szerszego opracowania, z czym powrócimy niebawem. Do domknięcia tematu brakuje mi wciąż tłumaczenia, gdyż nie chcę wprowadzać własnych interpretacji.

Opracowanie aktualnych wymagań znajdą Państwo pod adresem: https://metrica.com.pl/tolerancje-i-wymagania/